In de vroege morgen van de vierde dag (17 mei) was het zover. Amantine vroeg om een getuige ten laste – Jan van den Berghe – te mogen spreken. Dit werd haar evenwel geweigerd.
In haar wanhoop begon ze daarop aan een demonologisch relaas. Van vijf uur tot acht uur bekende ze diverse demonologische elementen: duivelsverbond, had conversatie met haar duivel Chaerles, had zich al vliegend naar de nachtelijke bijeenkomsten (sabbat) begeven, gaf namen op van andere ‘heksen’, bekende diverse malificia of kwaad verricht te hebben tegen een vast tarief en gaf uitleg omtrent de tovermiddeltjes.(20)
Deze verklaring leverde haar na vier dagen tortuur een korte rustperiode op van drie uur (17 mei van 9 uur tot 12 uur). Amantine werd uit de halsband gehaald, van de touwen ontdaan en ze kreeg de toelating om te slapen.
Na enkele uren slaap werd zij gewekt en begon men haar opnieuw te ondervragen. De rechters wilden de namen horen van de personen die door haar bestempeld waren als zijnde toovenaers ende tooveressen. Denunciaties van hekserijverdachten konden immers leiden tot nieuwe processen.(21) Amantine liet het echter zover niet komen. Nadat ze drie personen met naam noemde, trok zij haar beschuldigingen tegenover hen in en verklaarde haar bekentenissen tijdens de pijniging onwaarachtig. Daarop besloot men haar opnieuw aan een pijniging te onderwerpen (17 mei om 13:30 uur).
Geef een reactie