Ik herinner me de blink in zijn ogen, telkens als ik wat deugnieterij had uitgehaald.Ik herinner me de keren dat hij me Eksevel noemde. Ochgij Eksevel … telkens maakte mijn hart een vreugdesprongetje… al van toen ik een heel heel klein meisje was. Een rosse 🙂
Dat was hoe zij mij dan meestal noemde: ochgij Rosse
mijn grootouders aan moeders kant, zij die mij ‘kweekten’
Lekker eigenwijs, die speelsheid, of playfulness, hoe ‘braaf’ ik ook was, ik ben er wel mee geboren…
samen met mijn inlevingsvermogen…
Hij vertelde me vele verhalen… als ik er iets is waar ik spijt van heb? Ik heb ze nooit opgeschreven… en nu kan ik het niet meer vragen…
of wel eigenlijk, maar niet meer zo rechtstreeks als toen ze er nog lijflijk waren….
Hij is eerst vertrokken …
en het was toen dat er iemand in mijn winkelke kwam en me complimenten gaf over hoe ik mijn weg vond met amba-amba. en toen zei ze: maar ja, eigenlijk zit het al heel lang in onze bloedlijn… met een heks in de familie…
Ik zei: wat?????
en ik voelde meteen: het puzzelstukje vind z’n plek…
Ik herinner me stamboomfeesten, ze werden om de 5 jaar georganiseerd. ik maakte er 2 mee, eentje toen ik 5 was en eentje toen ik 10 was…
Er werd een toneeltje opgevoerd, met ‘de heks’…
maar ik was dat een beetje vergeten…blijkbaar
en nu was hij er niet meer…
Ik heb nog pogingen gedaan bij haar, mij memeetje en bij de tantes en nonkels (groottantes eigenlijk) maar niemand die nog details wist…
Ik werd voorzichtig gewaarschuwd, pas op met wat je wakker maakt… maar hé, zij heeft mij wakker gemaakt.
Tijdens weer een moment van uitzoeken en googlen kwam ik beelden tegen van de Kattestoet in Ieper… met een hekseverbranding … met zij in de hoofdrol.
Mijn heksetante of tovermete …
en toen ben ik gaan verder graven, ze liet me niet meer los…
Er blijven nog wel een boel vragen…
Maar ik deel wel graag wat ik weet, door mensen die historisch onderzoek gedaan hebben.
Het helpt me haar, maar ook mezelf te begrijpen… haar stempel op het familiesysteem is niet te onderschatten… Ik kies er voor om haar in ere te herstellen, haar in dit stukje levend te houden…
Ze is ‘mijn labyrintvrouwe’ … helemaal
dank je wel Amantine, Amantine Van Thieghem (zoals ze het toen schreven) ….
Geef een reactie