Ja, we komen van ver… Zonder het ongeval van onze zoon was er waarschijnlijk geen Amba Amba. Het is onze zoektocht naar hoe om te gaan met wat we toen meemaakten en waar we toen doormoesten die ons hier heeft gebracht. Met alle vreemde kronkels én bochten erbij.
De gevoelenswinkel is ontstaan vanuit de onmacht die we zelf voelden. Zoveel mensen die wellicht met de juiste bedoeling zo’n ‘verkeerde’ dingen zeiden en deden, wellicht vanuit hun zelf niet weten hoe met onze pijn om te gaan.
En toen was er die ene vriendin die me een labyrintje kado deed. een doosje van
Met de woorden:
“Het labyrint symboliseert de innerlijke reis van elke mens naar het centrum. Maar een labyrint heeft in tegenstelling met een doolhof geen doodlopende weg: je komt altijd in het midden terecht en hoeft niet bang te zijn om te verdwalen. Het zoeken zelf is dus een dynamische levenshouding. De weg naar het midden met zijn lastige en mooie momenten is de moeite waard. Juist dat is leven ! (bron: Symposion Brugge)
Dus ja we zijn trots, we gaan vol dankbaarheid en vol vertrouwen verder op pad…
en ik blijf vol verwondering en bewondering genieten van deze bijzondere levensreis…
Yeha Noha, Vanessa
Geef een reactie