Let’s adore and endure each other

Gekeken naar Demain, tout commence.  Even teruggespoeld om de graffitiquote te herlezen…

‘Laten we elkaar graag zien en verdragen’

Om te begrijpen waar de film over gaat, zeker tot het einde blijven kijken, maar dat zal geen probleem zijn… En ja, Vanessa is fan van Omar Sy. Dat was al door Lupin eigenlijk…

De speeltijd begint weer, maar is verdorie ook gedaan.

met de film nog in mijn gedachten en de foto die overal voorbij kwam van het huppelde meisje op de tarmac werd ik gisteren wakker met een heel tegenstrijdig, opstandig gevoel en met de woorden: de speeltijd is gedaan, de speeltijd begint…

en toen begon ik te schrijven… 

Het is nu de laatste zaterdag van de grote vakantie en ik werd wakker met een tegenstrijdig gevoel. Ik ben een voeler. Mijn gevoel is mijn kompas. En de keren dat ik het negeerde zorgden voor ferme builen op mijn hoofd van tegen de muur te lopen (gelukkig mag je dit figuurlijk nemen)

Ik zou ‘ontwapenend’ zijn werd mij ooit eens gezegd. Die keer dat mij de vraag gesteld werd om yoga te begeleiden in de gevangenis, waar ik trouwens toen ook Ja heb op gezegd. Het was die enige keer dat ik voor die Ja heb gezegd: mag ik daar eerste eens over nadenken? Want ik ben niet echt een denker. Het koste me een jaar voor ik kon antwoorden. Een jaar van groei, want dat was het jaar waarin ik uiteindelijk toch mijn teachertraining voor grote mensenyoga heb gevolgd. En ja, omdat ik ook spreek vanuit mijn buikgevoel antwoordde ik daar op de vraag: Waarom zit je hier? (intentie!): Ik wil volwassen worden!

Ik vreesde die dag dat dit het einde van ‘mijn speeltijd’ was. Alsof ik een vloek over mezelf had uitgesproken of zoiets. De magie had doorbroken. Gelukkig was er yoga. Op 21 juni 9 maanden na mijn geboortedag, op de dag van de evaluatie én op de eerste internationale dag van de yoga, hoorde ik van mijn teacher: Vanessa, dat volwassen worden? Dat zit daar niet in bij jou!

Don’t grow up! It is a trap ! weet je wel!

En toen zag ik deze foto via duust kanalen voorbij komen.

En ik moest denken aan de quote van Loesje:

WAT ER OOK SPEELT IN EEN LAND, LAAT HET VOORAL DE KINDEREN ZIJN !

En dus werd ik deze ochtend wakker met de gedachte: Het is gedaan met spelen! of nog sterker: Het moet gedaan zijn met spelen!

Meer nog: ik voel boosheid, veel boosheid… onmacht, ongeloof, veel verdriet, en opstandigheid. Mijn Jeanne is wakker. (Jeanne d’Arc nvdr) – altijd eigenlijk, maar deze keer springt ze op haar paard!

• Aan alle grote mensen die eigenlijk grote kinders zijn, jullie maken bang … jullie maken andere grote mensen mensen bang, houden andere grote mensen klein en je staat de groei van kinderen én andere mensen in de weg.
• Aan alle grote mensen die ‘denken’ dat ze volwassen zijn: de speeltijd is gedaan! stop met mensen tegen mekaar uit spelen, stop met verdeeldheid zaaien, stop met denken dat jij meer bent dat een ander, stop met zo kinderachtig doen, het is misschien nu écht wel tijd om volwassen te worden.
• Aan alle grote mensen die denken, die afgeleerd zijn om te voelen: stop met meelopen, stop met ja-knikken, stop met pleasen en stop met luisteren naar een ander die het schijnbaar (beter) weet. Leer weer voelen, spelen, luisteren, springen, gewoon doen en gewoon zijn, huppelen op den tarmac
• Aan alle grote mensen die zich al zo lang verstoppen omdat ze bang zijn dat ze pijn zouden voelen, aan alle grote mensen die bang zijn om geraakt te worden: het is tijd om zelf te schieten! maar dan vooral in actie te schieten! tijd om wakker te worden, op te staan en te kiezen voor wat er echt toe doet. Ja, de schop onder de kont, maar dan figuurlijk want er is al geweld genoeg.

Daarnaast zit ook de speeltijd voor amba-amba erop voel ik. Je weet wel hé, 2 jaar generale repetitie. maar nu heropenen. Erop of eronder. en het zal niet gaan met loze woorden…

Maar hé, de speeltijd begint ook.

Vanaf 1 september, geregeld en gestuurd met een schoolbel. (Ik mag hopen met een tof muziekske en/of zachte landing) Spelen tijdens het speelkwartier, maar het liefste ook tijdens de lesuren,om wijs te worden, spelenderwijs. met de nadruk op wijs.

Dat is anders dan groeien tot je afleert om keuzes te maken die bij je passen. Het gaat om leren vragen stellen, leren in vraag stellen. Nieuwsgierig zijn en nieuwsgierig blijven. Het is belangrijk om op tijd te voelen waarom je doet wat je doet, om te voelen en te begrijpen van waaruit jij beweegt, wat je nodig hebt, ook als kind. Zeker als kind! met vallen en opstaan!

Leren door ervaren dus , door het mee te maken.
Ooit als eens stilgestaan bij de betekenis van het woord.’mee-maken’ ? Dat gaat over samen én het gaat over doen, actie, in beweging komen en dus stoppen met verstoppen, uitstellen, verwachten en alles wat op onze start to stop postkaartjes staat. Ze zijn er als reminder. Neem je tijd en je leven zelf in handen. Speel met de tijd, laat de tijd niet met jou spelen, Kies voor kwalitijd en wees vooral geen kwal!

Dus kom, Ga spelen! en laat een kind een kind zijn. Eenvoudig, simpelweg… gewoon zijn, gewoon doen. En zie mekaar graag. De wereld heeft het zo nodig! Vanessa