Het is weer die tijd van het jaar. Al sinds 2015 zag ik, mag ik naar het Verloren Bos rijden, met mijn auto vol geladen om me daar helemaal te installeren voor de onthaastingsdagen.
Alle zesdejaarsklassen van Rhizo Lifestyle en Rhizo Sport komen langs.
We zetten ons, staan even stil, blikken terug op 18 jaren, connecteren en gaan voelen wat ons ons maakt en hoe we vanuit Ik-kracht de volgende keuzes willen maken.
Met een lach en met een traan. Telkens opnieuw zijn we onder de indruk… allemaal…
De leerkrachten, de jongeren, wij als begeleider…
Het is zo schoon, aangrijpend ook wel…
Ja, de eerste 1000 dagen zijn belangrijk, maar verdomme, het stopt niet hé, daarachter!
Elke volgende 1000 dagen die tellen ook.
Hoe kunnen ze leren dat ups en downs bij het leven horen?
Hoe kunnen ze leren dat ze schaamteloos zichzelf mogen zijn?
Hoe kunnen ze leren dat fouten maken mag?
Hoe kunnen ze weten dat jij als ouder ook maar een mens bent ?
Hoe kunnen ze voelen dat ze er mogen zijn?
Ze vragen niet veel hoor, onze jongeren? Ze hebben niet veel nodig, echt niet.
Wat ze nodig hebben, verschilt niets van wat jij nodig hebt om je schone zelve te zijn.
Jezelf zijn zonder zever, zoals Emilie Depuydt het beschrijft in haar boek #beyellow en wat Jan Jaap in zijn show zegt: Hou me Los…
Ze waren content… de jongeren van afgelopen week.
In mijn postbus kon ik lezen:
merci voor de tweedaagse, ik heb het gevoel dat veel mensen het nodig hadden
Vanessa, ik vond het heel leerrijke 2 dagen. Sommige dingen die je zei zal ik zeker onthouden en toepassen. Ik wens je een prettig leven en ik hoop dat je nog veel leerlingen mag en kan inspireren zoals je dat ook bij mee deed.
Jongeren stevig op hun voeten, wel in hun vel, helder in hun hoofd en met een vrij hart…
ik sta er met plezier vroeg voor op 🙂
Geef een reactie